17
SLiim aice do''n là naomh sin, a<Tus gu''n robh
eacraì an Tighearn a' gabhail còinlinuidli 'na
cridhe, ged blia i ciontach sa' pheacadh so.
Dh'aidich i fein da, 'nuair a ihagair e rilhe,
gu'n robh a giulan ro-chronail, agus giTn robh
a cogais 'ga càsaid air a slion ; ach ihubhairt i
ris gu'n robh i bochd agus aosda, agus nach
robh dòigh air bith aice air i fein a ciiumail
beò as eugmhais a bùtha. A bhàrr air sin,
dh'innis i diia gu'n robh i a'' reiceadh tuille
air là na Sàl)aid, na bha i a' reiceadh rè nan
sè làitiiean eile, agus nan dùnadh i a bùih air
an là sin nach b'urrainn di i fein a chuni.iil suas.
Acli thubhairt esan rithe nach robh buann-
achd air bith ann an giulan peacach, no calld-
acli air bith ao; eiridli o ùmhlachd do Ligh l)he.
Dlì"' innis e dhi gu'm bu chòir do gach neach
enrbsadli a freasdal an '1 igliearna. Ach an
àite sin a dheanamh, gu'n robh ise, le bhi reic-
eadh air là na Sàbaid, a' toirt a cùis à làinih an
Tighearna, agus ag earbsadh ''na gìiocas agus
'na seoltachd fein ; cigus air an aobhar sin nach
robh e "'na ciìùis iongantais ged blia i bociid
agus uireasbhuidlieach.
DhVidich a" bliantrach ceartas nan nithe so,
agus o sin suas diiùin i a bùtii air là na Sà-
baid. lìeagan an deigh sin tliachair an duine
diadhaidii so air a' bhantraich cheudna, agus
dh'fheoraich e dhitii an dl'hàs i bochd o
na leig i dhith bin reiceadh air là na Sàl)aid.
" Cha d'f hàs," thubhairt i, " oir shoirbhich Dia
bS