AD
      ERUDITISSIMOS, CLARISSIMOS, & EXIMIOS

ACADEMIAE OXONIENSIS DOCTORES.

   Oxoniam am depulſis è Græcia Muſis, Liberalium Artium Sedem,
                                Et Nutricem exiſtere.

T Riſtia quis (miſerum ! ) condignis fata querêlis,
Quis luctus memoret, Græcia verſa, tuos ?
Depulſæ muſæ, disjectæ Phocidos aræ,
Flebilis Aönidum vertitur ipſe chorus !
O nemora, ôſacræ laurus, celebrataquè Tempe
Ingeniis, Pindi quò juga ſacra ruunt ?
Quæ vos infandis merſit fortuna ruinis ?
Quod ſic excidium barbarus hoſtis agit ?
Ecce Meduſæi fontes, Aganippidos undæ,
Prôh dolor ! effuſo ſanguine, lympha fluit !
Quid niſi deſertæ cautes, ſacrata ferarum
Parnaſſi catulis antra colenda jacent !
Heu ! miſeros rerum caſus! ſortemq; dolendam !
Ut cadit ex oculis gutta cruenta meis !
Dum ſerus hoſpitium pulſis toto orbe Camænis
Denegat, & palmam Thracius hoſtis habet.
Victor ovat : rauco reboantia Tympana cantu
Sacris, triſte melos, vatibus illa ſonant.
Totus, an exaudis ? Helicon Aquilone remugit
Impulſus, fævi turbinibuſque Noti.
Quin pluviis impunè ferit truculentior Auſter
Lucos, mulcebas, quos modò Phæbe lyrâ
Quos dulci citharæ cantu, fidibusquè canoris
Orpheus ad Plectrum compulit ipſe ſuum.
Sed benè : Mars artes nequiit ſubvertere : in ipſo
Exilio Aönides culmina certa colunt.
Barbare, crede mihi, mundi quacumque reſidant
Parte, ſacræ invenient hic Helicona deæ.
Sunt quos exagitat venis nam Cynthius ardor,
Qaos inter ſegnes Atticus ardet amor.
Sunt quos delectant laurus, hederæquè virentes
Sunt juvat Aöniis quos reſilire choris :
Nec Cœlum, omne ſolum ſpectet, non undiquè Titan
Emicet, aut tellus omnia ſpontè ferat.
Diſcolor in magnis lucet, (conſide) venuſtas
Ingeniis, mentem prodit & artis amor.
Hinc dùm trux Boreas, dum ſævior occupat hoſtis
Parnaſſi colles, doctus Apollo venit.
Nec mora : ſacrati ſubit alta cacumina montis.
Ut ſubitò, quæ ſit terra petenda, ſciat.
Ah ! miſeri, exclamat, vates, triſteſquè ſorores,
Qyæ vos immeritò dira ruina premit ?
Æra ſonant, & plectra ſilent, heu læta ſonare
Dediſcit, rupto pectine, noſtra chelys !
Hinc litui, inde fugam feralis buccina cogit
Hinc flammæ, hinc Ferrum fata inopina canunt.
Quid moror exilium ? ſed quò, mea vela, ſorores
Pierides vertam ? quæ juga tuta colam?
Vix benè deſierat,(magnis aliquando perîclis
Spes eſt ) cum longè rura Britanna videt.
Attollens animos, dixit, ſperate Camænæ ,
Iſthæc eſt velis terra petenda meis.
Hìc Terræ genius, Cœlum vos mite beabit
Non pigeat doctos deſeruiſſe locos.
Illa olim tellus geminis florebit Athenis.
Illa mihi Delphor, Pindus & alter erit.
Nec mora : vela legunt,Parnaſſia culmina linqunt,
Invenit Angliacum turba Novena ſolum.
Hactenus haud pelago Delphinus Ariona vexit
Dum modò, Phœbe, vehit, tequè, deaſquè tuas.
Incaſsùm ſurgunt irati hic æquoris iræ.
Dum nat per dubias ſancta caterva vias.
Portubus appellunt, ſylvas circum, undique lætos
Aſpiciunt campos, grata vireta vident.
Quà veniunt, Muſæ lucos, agroſquè ſalutant,
Quemquè locum cernunt,hunc Helicona putant.
Lenis ubi, hìc rapido Thameſi conjungitur iſis
Tandem conſiſtunt, & ſua ſacra parant.
Hæſerat hic fluvius, viridiquè reclinis in urna
Quam gratus, dixit, tu mihi,Phæbe,venis!
Excepit proſugas, florentimargine, turmas,
Et choreis ripas,carminibuſquè dedit.
Has dedit, & muſisfelicia prata dicavit
In queis, Phæbe, tibi pandere vera licet.
Ulterius tendunt per florida rura Camænæ,
Qua tracta e Septem fontibus unda fluit. Charwell.
Cernis? ut hìc ſurgunt æquata palatia cælo ?
Utquè operi, plaudit Doris & ipſa ſuo-
Quid ſequar ambages ? quid opus quoq; carmen obutmbret ?
Oxoníæ toto nomen in orbe viget.
Dum Ioquor, abſiſtunt amnes, inhibetur aquarum
Curſus, Phæbæam dum movet, illa lyram-
Seu vates Pæana canunt, ſeu ſuada Sophia
Fulgurat ambiguos docta per ora ſonos.
Quæ nutrix habita eſt Muſis, ac artibus, illa,
Teutona terra ſtupet, Gallica terra ſilet.
Namquè omni Oxoniæ ſurgit laus omnis in arte
Quæ Phæbi eſt oculus, eſt quoque & orbis amor-
Caſtalidum tu ſacra domus, fedeſquè dearum
Perpetuò vigeas, & mea vota reple.
Tu ſimulas umbras Cyrrhæ, tu Theſpia mulces
Carmina, tu præbes quod tua facta probant.
Et mihi, præ reliquis, quantum non ipſe Cithæron,
parnaſſi vallis nec nemoroſa, places.
Quem ſuper, eſt clivus prope te,mea ſpicula mittã, shot over
Hùe non ſegnis eo, dum jubet ire Deus. Hill.
Eſt Deus hie phæbus: jubet hinc excerpere lauros
Emeritos vates, queis ſua colla tegant.
Ergò, ſi merear capiti hinc, Oxonia,noſtro,
Serta legas,gratus monsfit & illc tibi.

Muſis exulantibus optatam ſedem gratulabundus
                                in Honorem Academiæ cecinit
                                        Philomuſus adbuc exulans

                                        THOMAS ROCHE.