( 2 )

Tttyrui. An noſtri, Lycida, vidiſti Principis ora ?
lycidas. Vidi illum, & laetos oculis afflavit honores
Alma Venus placidoq; ſedet Clementia vultu :
Ille mihi dixit, Pueri, ſubmittite tauros,
Paſcite oves, calamos inflate, & dicite verſus.
Quantus & in bello eſt ? Rapido non flumina curſu,
Impediunt Regem, non cinctae maenibus urbes :
Per medias, belli fulmen volat ille Phalanges:
Invia virtuit nulla eſt via, non locus ullus.
Praelia nunc hoſtes detractant, ſidere caſtris
Muniti, & tutis vix audent credere muris.

Tityrus. Quantus & in Pace eſt? Nemo obſervantior aequi,
Quod jubet ille facit, ſic vim dat legibus ipſe.
Eſt piger ad paenam princeps, ad praemia velox,
Quiq; dolet, quoties non mitis cogitur eſfe.
Si vitam inſpicias, tumida non ducitur ira,
Non Veneri aut ſomno indulget, nec plenus Jaccho
Conſumit ſteriles vanis ſermonibus horas.
Ipſe ſui Rex eſfe cupit, Rex eſfe ſuorum.

Lycidas. Dic mihi cur patriam? Veteres cur liquit amicos?
Tityrus. Ad nos ut veniat, proceres & ruſtica turba,
Ipſae illum Pinus, atq; ipſa arbuſta Vocabant.
plebs pia laetatur, totus cum plebe fenatus,
Ipſi laetitia voces ad ſydera jactant.                   
Montes, & Pulſae referunt ad ſydera valles.
Hic Rex servilij nutantem pondere mundum
Erigit, horrendi rabiem frangetq ; tyranni.
Dum fert bruma nives, flores dum parturit aeſtas,
Dum matutino paſuntur rore cicade,
Volvet inexhauſto phaebus dum faecula motu,
Semper honos, laudeſq ; tuae (Rex magne) manebunt.

lycidas. Tityre, tempus oves ſtabulis jam congere, veſper
Inſtat, & occidui rubuere cubilia Phaebi.

                Londini, Typis H. Hills. 1692